Dieta po udarze mózgu
Dieta po udarze mózgu niejednokrotnie stanowi wyzwanie, ze względu na możliwe występujące ograniczenia uniemożliwiające karmienie chorego przez jamę ustną takie jak: zaburzenia świadomości, zaburzenia połykania (tak zwana dysfagia), odruch kaszlu czy niewydolność oddechową.
Udarem mózgu nazywamy nagłe wystąpienie objawów uszkodzenia mózgu takich jak: niedoczulica, niedowidzenie, niedowład, utrata zdolności mówienia, utrata zdolności rozumienia, utrata przytomności w związku z udarem krwotocznym, a także bóle głowy, wymioty i nudności u chorych przytomnych. Objawy te występują w związku z towarzyszącymi im zaburzeniami krążenia krwi w mózgu. Uzależnione są od rozległości uszkodzenia mózgu, a także od miejsca występowania. Wyróżniamy dwa rodzaje udarów mózgu: krwotoczny oraz niedokrwienny. Do najczęstszych przyczyn wystąpienia udaru krwotocznego zaliczamy: nadciśnienie tętnicze, pęknięcie tętniaka, naczyniaka, urazy głowy, a także skazy krwotoczne. Natomiast w przypadku udaru niedokrwiennego wyróżniamy: brak aktywności fizycznej, otyłość, alkoholizm, palenie papierosów oraz dietę bogatą w tłuszcze zwierzęce.
Dieta po udarze mózgu
Dieta u pacjentów po udarze mózgu niejednokrotnie stanowi wyzwanie, ze względu na możliwe występujące ograniczenia uniemożliwiające karmienie chorego przez jamę ustną takie jak: zaburzenia świadomości, zaburzenia połykania (tak zwana dysfagia), odruch kaszlu czy niewydolność oddechową. W przypadku pacjentów po udarze mózgu w śpiączce z tracheotomią stosuje się żywienie przez zgłębnik nosowo-żołądkowy. Używa się diety płynnej przygotowanej z naturalnych produktów dokładnie zmiksowanych lub z użyciem diety przemysłowej. Pokarm podawany jest za pośrednictwem strzykawki, porcjami o objętości 300-500ml. W przypadku dobrze zbilansowanych diet przemysłowych możliwe jest podawanie pokarmu przez pompę.
Dieta po udarze mózgu
Należy zwrócić uwagę na odpowiednią wartość energetyczną, a także odżywczą posiłków zabezpieczającą chorego przed wystąpieniem stanów niedoborowych czy wyniszczeniem organizmu. Zapotrzebowanie energetyczne jest ustalane indywidualnie dla każdego pacjenta. Należy zwrócić uwagę na możliwe zwiększone zapotrzebowanie chorego w związku z występującymi: stanami pobudzenia, stanami niepokoju, bólem, ograniczeniem sprawności ruchowej, wzmożeniem wysiłku podczas wykonywania jakichkolwiek czynności takich jak np. oddychanie.
Zaleca się, aby białko w diecie wynosiło około 15-20%, tłuszcze 25-30%, a węglowodany powinny uzupełniać brakującą dobową pulę energetyczną. Objętość diety powinna wynosić około 1500-2500ml, a 1ml powinien zawierać 1kcal. Umożliwi to prawidłową konsystencję diety, a także zapewni minimalną wartość energetyczną posiłków. Chory powinien otrzymywać minimum 4 posiłki w ciągu doby co 3,5-4 godzin o temperaturze 37 ‘C. Jednocześnie płyny i elektrolity należy uzupełniać wlewami kroplowymi. W miarę poprawy stanu zdrowia chorego zaleca się stopniowe włączenie żywienia doustnego. Początkowym etapem jest wdrożenie diety papkowatej, najczęściej w formie gęstych zup. Wraz z poprawiającym się stanem zdrowia chorego możliwe jest również stosowanie posiłków o półpłynnej lub stałej konsystencji.
Artykuł opracowany przez praktykantkę: Klaudię Stępniak
Po więcej ciekawych artykułów zapraszamy na naszego bloga
mgr Kamila Dyndor
FIZJODIET MEDICAL SPA & Masaż Katowice
Author Info
